Πριν ξεκινήσετε θα χρειαστείτε
Ένα μπουκάλι πλαστικό 2 λίτρων (όχι γυάλινο, γιατί μπορεί να ...εκραγεί)
Χωνί
Τρίφτη
Υλικά:
1 κούπα ζάχαρη
2 κουταλιές τριμμένο τζίντζερ (ή και παραπάνω, για αυτούς που τους αρέσουν τα καυτερά)
Χυμός από ένα λεμόνι
¼ κουταλάκι του γλυκού ξερή μαγιά
Νερό χλιαρό
Εκτέλεση:
1. ρίξτε τη ζάχαρη στο μπουκάλι με την βοήθεια του χωνιού
2. ρίξτε την μαγιά στο μπουκάλι
3. κουνήστε το μπουκάλι για να ανακατευτεί η μαγιά με τη ζάχαρη
4. ανακατέψτε το τζίντζερ με το χυμό λεμονιού και ρίξτε στα στο μπουκάλι με την βοήθεια του χωνιού
5. κλείστε το μπουκάλι και ανακινήστε το για να λιώσει η ζάχαρη
6. γεμίστε το μπουκάλι με νερό, αλλά όχι μέχρι πάνω, αφήστε 4 δάχτυλα περιθώριο.
7. κλείστε το πολύ καλά και αφήστε το σε ζεστό μέρος (π.χ. ήλιος, καλοριφέρ) για 24 με 48 ώρες για να ενεργοποιηθεί η μαγιά.
8. Για να καταλάβετε πότε έχει γίνει πιέζετε το μπουκάλι λίγο και αν δείτε ότι δεν μπορείτε να το πιέσετε τότε σημαίνει ότι είναι έτοιμη. Προσοχή μην την κουνήσετε και μην την ανοίξετε, απλά βάλτε την για λίγο στο ψυγείο και ανοίξτε την μετά από μισή ώρα περίπου.
9. Φιλτράρετε και βάλτε την σε άλλο μπουκάλι που θα κλείνει επίσης καλά για να μην φύγει το αέριο που έχει. Διατηρείτε στο ψυγείο για όχι παραπάνω από 1 μήνα.
***
Καλοκαίρι στην Κέρκυρα του 1860. Οι Άγγλοι άρχοντες του νησιού κατηφορίζουν στην πλατεία Λιστών, που υποδηλώνει την παρουσία όσων είναι γραμμένοι στις λίστες με τους τοπικούς αξιωματούχους. Κάνουν τη βόλτα τους στη γραφική γειτονιά, συζητούν τα νέα του νησιού και γεύονται το αγαπημένο τους αναψυκτικό με τζίντζερ, την τσιτσιμπύρα (ginger - beer). Η συνταγή προέρχεται από την Αγγλία, ωστόσο, ορισμένοι Κερκυραίοι μαθαίνουν να παρασκευάζουν το «βασιλικό αναψυκτικό».Το 1864, η αγγλική κυριαρχία τερματίζεται, οι Άγγλοι φεύγουν από το νησί, αλλά η τσιτσιμπύρα παραμένει. Οι μετρημένοι στα δάχτυλα παρασκευαστές της παίρνουν άδεια και αρχίζουν να τη σερβίρουν στα καφενεία. Αρκετά χρόνια αργότερα, το 1920, ο Χριστόφορος Χειμαριός αποφασίζει να οργανώσει τη δουλειά και έτσι δημιουργεί ένα εργαστήριο για την παραγωγή του πρώτου αναψυκτικού της Κέρκυρας.
«Εκείνη την εποχή δεν υπήρχε ούτε γκαζόζα. Ο θείος μου αποφάσισε να ξεκινήσει τη δουλειά οργανωμένα και έτσι έφτιαξε ένα εργαστήριο. Εγώ με τη σειρά μου συνέχισα την οικογενειακή παράδοση, πήρα το εργαστήριο και το 1975 έφτιαξα μια βιοτεχνία» λέει στο Εθνικό Πρακτορείο Ειδήσεων ο Γιώργος Χειμαριός.
Όπως εξηγεί, το τζίντζερ ή αλλιώς πιπερόριζα, «κατάγεται» από την Ασία, όπου ονομαζόταν Ζιγγίβερι ή Ζιντεμέλ. Οι Ισπανοί το μετέφεραν στην Αμερική, όπου έγινε ιδιαίτερα δημοφιλές ενώ χρησιμοποιείται ευρύτατα και στην Ευρώπη. Το τζίντζερ βελτιώνει την κυκλοφορία του αίματος, δρα κατά της ναυτίας, είναι αντιπυρετικό, αντισηπτικό και αντιεμετικό ενώ διαθέτει και αφροδισιακές ιδιότητες.
Η τσιτσιμπύρα από την πλευρά της έχει όλα τα παραπάνω. Επιπλέον, αφρίζει αλλά δεν έχει ανθρακικό. Είναι δροσιστική αλλά δεν είναι μπύρα. Ωριμάζει μέσα στο μπουκάλι της αλλά δεν έχει καμία σχέση με το ζύθο. Αποτελείται από τζίντζερ, φρέσκο λεμόνι, ζάχαρη και νερό τα οποία «ζυμώνονται» στα καζάνια της μικρής βιοτεχνίας για να παράγουν ένα πιπεράτο και τονωτικό αναψυκτικό με λεμονάτη γεύση.
«Η πρώτη ωρίμανση γίνεται μέσα στο καζάνι, όσο τα υλικά ανακατεύονται για να «δέσουν» και η δεύτερη ολοκληρώνεται μέσα στη φιάλη όπου το αναψυκτικό μένει για πέντε μέρες μέχρι να αποκτήσει την αυθεντική του γεύση» σημειώνει ο κ. Χειμαριός, ο οποίος δεν χρησιμοποιεί συντηρητικά στην παρασκευή της τσιτσιμπύρας, όπως οι συνάδελφοί του στην Αγγλία και την Αυστραλία.
Η τσιτσιμπύρα «κουβαλά» την νεότερη ιστορία της Κέρκυρας, αποτελεί σήμα κατατεθέν των Επτανήσων από την εποχή της αγγλικής κυριαρχίας και γνωρίζει μεγάλη επιτυχία στα καφέ, τις ταβέρνες και τα μίνι μάρκετ του νησιού. Διατηρείται αποκλειστικά στο ψυγείο, σαν το γάλα, γι΄αυτό και δεν είναι εύκολη η εξαγωγή της. Μοναδική ευκαιρία να τη δοκιμάσει έχει ο επισκέπτης της Κέρκυρας, που θα ζητήσει το ποτό με τη βασιλική καταγωγή, την παραδοσιακή συνταγή και την τονωτική γεύση.
Π. Γιούλτση
